புதிய சுகம்

பழைய துளி
புதிய சுகம்
இனிய மழை
இயற்கை வரம்

என் கவிதை நீ உடுத்தி
தண் மழையே நடை எடுத்தாய்
விண்கல்லாவது விழட்டுமென்று
வெயில் பொழுதில் தவம் கிடந்தேன்

எனை நனைத்தாய்
ஏன் நனைத்தாய்
உனை நினைத்தே
நிதம் நனைந்தேன்

கனவின் சுகம் நீ கொடுத்தாய்
கண் மழையாய் நீ வழிந்தாய்
பால் மழையே நீ சுரந்து
தாய்த் தமிழாய் மணக்கின்றாய்

உனக்கெனவே உருகுகின்றேன்
உன் நினைவில் உறைந்து நின்றேன்
நீயில்லா பொழுதுகளில் - என்
உயிர் துடிப்பில் சுரங்களில்லை

மென்மழையே கேளடி
என் சிறகும் நீயடி
உன் ஸ்பரிசம் தானடி - இவன்
கவி சுரக்கும் தாய்மடி